Satürn’ün uydusunda yaşam arayışı: “Titanlı uzaylılar toplamda bir köpek kadar” – Son Dakika Teknoloji Haberleri

Satürn’ün en büyük uydusu Titan, yüzeyinin altındaki gizli okyanusunda yaşam barındırıyor olabilir. Ancak yeni bir araştırmaya göre, bu olası su altı biyosferinin toplam ağırlığı, küçük bir köpekten daha fazla etmeyebilir.

Arizona Üniversitesi’nden evrimsel biyolog Antonin Affholder, Titan’daki varsayımsal ekosistemin enerji ve besin döngüsünün, uydunun derin okyanusunda litre başına ancak bir fermantasyon hücresini besleyecek kadar zayıf olabileceğini söylüyor. Bu da uzayda yaşam arayanlar için pek iç açıcı bir haber değil.

EŞSİZ BİR UYDU

Titan, Güneş Sistemi’nde benzersiz bir konumda. Diğer buzlu uydular gibi yüzeyin altındaki okyanuslarda yaşam barındırma potansiyeline sahip olmasının yanı sıra, yüzeyinde bol miktarda organik madde bulunuyor. Titan’ın yüzeyindeki hidrokarbonlar, -179 derecede sıvılaşarak nehirler ve Dünya’daki Büyük Göller büyüklüğünde göletler oluşturuyor.

Titan’ın buz tabakasının altında ise tuzlu bir su okyanusu gizleniyor. Cassini-Huygens verilerine göre Titan, yaklaşık 5 bin 150 kilometre çapıyla dev bir şekerlemeye benziyor: Merkezde kayalık bir çekirdek, onun üstünde yalnızca yüksek basınçta oluşan ‘buz-VI’ tabakası, ardından tuzlu su okyanusu ve en dışta yaklaşık 100 kilometre kalınlığında bir su buzu tabakası yer alıyor.

Bu dış katman, Titan’ın zeminini oluşturuyor. Metan bulutlarından yağmur damlaları halinde veya puslu sarı atmosferden katı parçacıklar şeklinde yağan organik moleküller bu katmanı sürekli kaplıyor.

Atmosferin üst tabakalarında nitrojen ve metan molekülleri Güneş’ten gelen UV ışınlarıyla parçalanıyor ve karbon ile oksijen açısından zengin ağır organik bileşiklere dönüşüyor. Bu moleküller yüzeye düşerek kahve telvesine benzeyen koyu renkli kumullar oluşturuyor.

Bilim insanlarına göre bu organik zenginlik, göktaşı çarpmaları sonucu buz kabuğunda açılan havuzlardan yeraltı okyanusuna sızabiliyor veya kayalık çekirdekten yukarı taşınarak suya karışabiliyor.

TİTAN’DA YAŞAM

Yeni araştırmada bilim insanları, bu organik moleküllerin Titan’ın okyanusunda mikrop topluluklarını beslemeye yetip yetmeyeceğini biyolojik enerji modellemeleri oluşturarak inceledi.

Araştırmacılara göre, Titan’daki olası mikroskobik canlılar Dünya’daki Clostridia bakterileri gibi glisini parçalayarak enerji üretiyor olabilir.

Dünya’da birçok canlı, enerjiyi oksijen kullanarak düzenlerken Titan’daki mikroskobik canlılar oksijen bulunmadığı için fermantasyon benzeri anaerobik bir süreçle hayatta kalmak zorunda. Bilim insanları, fermantasyonun evrende kanıtlanmış en basit ve evrensel metabolik süreçlerden biri olması nedeniyle bu yöntemi model olarak seçtiklerini söylüyor. Fermantasyon, Dünya’da ekşi maya, yoğurt ve bira gibi pek çok besinin temelini oluşturuyor.

Evrenin her yerinde yaygın olarak bulunan glisin ve öncü molekülleri, Titan’ın okyanusunu zaman içinde zenginleştirmiş olsa da bu organik stoğun yalnızca çok küçük bir kısmı mikroplar için kullanılabilir durumda.

Affholder, “Titan’ın devasa okyanusundaki yaşamın toplam kütlesi birkaç kilogramı geçmeyebilir; bu da küçük bir köpeğin ağırlığına denk geliyor” dedi. Araştırmaya göre bu biyosferin ortalama hücre yoğunluğu ise bir kilogram sudaki hücre sayısı bakımından birden az. Bu da yaklaşık 50 kilogramlık bir insanın karbon içeriğine eş değer.

Bu kadar az sayıda canlı hücre, bu devasa okyanusa dağılmış durumda olduğundan, Titan’da bir yaşam belirtisi bulmak adeta samanlıkta iğne aramaya benzeyebilir. Üstelik bu “samanlık” Dünya’dan yaklaşık 1,3 milyar kilometre uzakta.

Araştırmanın sonuçları hakemli bilimsel dergi The Planetary Science Journal’da yayınlandı.